ilkin hafýzasýný yitirdi bir þiir unuttu hangi mýsraya sakladýðýný güneþi... sonra bir yaðmurda ýslandý mavisini çaldýrmýþ bir gökyüzü, kendi gürlemesinden korktu bir bulut...
zamandan kaçtý bir þair kendi kalabalýðýna saklandý kimseye görünmedi karanlýk indi orta yerine gecenin
büyüsünü yitirdi bir kalem kendi mahkemesinde kýrýldý bu sevda yordu boynunda ilmek..
kendi bileklerini kesti umudunu yitirmiþ bir gül kendi kýnýný kesti yorgun bir kavgada býçak
þimdi hiç bir çocuk ýslanmýyor yaðmurda ve hiç bir þiir hatýrlamýyor beni...
anne... yorgunum dizlerinde uyusam bu gece...
þimdi yalnýzým...
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.