ve aşk...

gözlerimi kapattým sessizliðe
ve bir hayal uðradý yüreðime
gerçek mi rüya mý bilemedim
ama ben onu çok sevdim


uyanmak istemedim o rüyadan
ne adýný biliyorum nede kim olduðunu
kömür karasý gözlerinden
taþýyordum bir an geçme umudunu


ne kadar zormuþ meðer
sevdiðini saklayýp susmak
elbet herþeye deðer
gülü koklarken dikenin acýsýnna katlanmak


bir rüya elbet bulamam seni
gözlerimi açarsam bitecek sanki
ama aklýmda hala o sözün
unutmadým, unutmam da sözüm


gül güzel kokar elbet
lakin acýsýný çekene
o parmaða batan dikene
katlanmasýný bilene


sen gülsün yar, sevdan diken
sevdan kanatsa da beni
gitmedi o gözlerin gözlerimden
gerçek gibi aklýmda hala o sevgi


pervane þem’e býrakýr kendini
gül dikene teslim eder güzelliðini
pervane aþka atar bedenini
bülbül gül için dikene verir yüreðini


aþk bile aþka kurban verirken kendini
ey gönlüm sen nerdesin þimdi
çok beklemedin mi gelmedi mi vakit
kendini kurban etmenin zamaný deðil mi


çok mu geç vakit yoksa
ama pervanelerde karanlýkta uçmaz mý ateþe
býrakmaz mý aþkýn aydýnlýðýna kendini
yanmaz mý o yürek o þemde


karanlýklar saklamaz mý sevgiyi
susmaz mý bülbül gece vakti
ve sadece yürekler konuþmaz mý
ki pervaneler ateþe koþmaz mý


bir mum, bir pervane, bir ateþ
ve aþk...
bir gül, bir diken, bir damla kan
ve bir ’’ah’’ çýktý dudaklardan


pervane þem’e, diken güle
sevda karanlýða, susmak yüreðe
iki damla yaþ gözlerde
biri pervane’ye biri gül’e


ve þimdi aþk aðlýyor iþte
sevdasýna susan yüreðe
ve yok oluyor bitiyor sevda
akmayan iki damla var gözlerde...
Sosyal Medyada Paylaşın: