Ahde Veda

udi bir hüzün taþýrken avuçlarýmda
yüreðimden kelimeler göçer yokluðuna…


gitti/n
peþinden kýyýlarýma sokulan maviliðin…
sökülürken týrnaklarýmdan hatýran
bozgun saatler býraktýn ziyan k/adýna
þarapnel karasý yüreðimde
bitti/n


yaðmurunda ýslandýðýndan beri topraðým
saçlarýmý hiçbir ay ýþýðýnda kurutmadým…


oysa bir ýhlamur zamanýydý
kokunu yutkunduðum an
serçe ayaklarý yokluyordu sen tenimi…
bahçesinde hicaz esintiler demlenirken
aþký dergâhýn
yakamoz soluðunu çekerdim her gece sen niyetine
terinde sýnanýrdý yoksulluðum…


þimdi
bulvar üstü hüzünler yazýyorum
þarkýsýný sarhoþlarýn söylediði
sokulurken koynuna kederimin
bir ayaz sarar sensizliði
yok pahasýna satýlýr köþe baþlarýnda
yas tutmuþluðum…


hadi git…
bekleme salonlarýna terk et ömrümü


varlýðým, yokluðun
zihnimden geçenler
býraktýðýn dilsiz aþk
hepsi ama hiçbiri yanýmda
sararmýþ eski acýmda
hazýrým karþýlayaný olmayan yolculuða…
duaný esirgeme
hüsn-ü zanný eksik etme bahtýmdan


sense kal burada
yaramýn kabuðunda

elveda…


Sosyal Medyada Paylaşın: