Günler tek tek düþerken günlere Sensizlik býçak olur Saplanýr içime Ýlle de Gök aðlarken yeryüzüne Dilim dilim doðranýrým Ayrýlýðýn ateþinde yanarken Daha bir kavrulurum hem de
Susuz çöllerde yanan Can misali Sensizliðin kavurduðu yüreðe Sana susuzluðumu gidermek istercesine Her bir taneyi öper öper Sen bilirim
Bulutlu yaðmurlu bir havada gelmiþtin Gözlerimden hüzünleri silmiþtin Ve ýslak bir zamanda gitmiþtin Bu yüzdendir gök’ün her gürleyiþinde Yaðmurun her yaðýþýnda Çaresiz....Sensiz...Sessizce tükeniþim
Sosyal Medyada Paylaşın:
EZOCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.