Yaşıyordum işte Öylesine

Bir Sevdaydý Benim/kisi
Adý konulmamýþ , Tadýna Hiç bakýlmamýþ bir sevda...
Yaþýyordum öylesine Hayatý...
Sadece Kaçamak Bakýþlarla Bakýyordum O Kahve Gözlerine...
Yaþýyordum iþte Öylesine Yaþanýlmasý Zor Hayatý...

Vuruyordum kendimi Gönlümün Vurduðu kýyýlara...
Çok da uzak deðildi/n aslýnda bana
Oysa Ben Özlemiþtim o gözlerine baktýðým Kacamak Bakýslarý...
Ve artýk yoktun hiç olmayacaktýn Belki de
Ben yine de yaþýyordum Ýþte Böylesine yasanýlmaz zor býr hayatý...

Yüreðim üþüyordu ;
Ben Hasretýnle ýsýnýyordum...
Son demimde yalnýzlýga Ýçli bir sitem Geciriyor...
Gönlüm/ün kýyýsýna Varlýgýnýn Vurmasýný bekliyordum
Öyleydi ama Ben yine de yasýyordum Böylesine yaþanýlmaz zor bir hayatý....

Ýç geçiriyordum Kalabalýða ýnat el ele tutuþan Sevgililere...
Ve Sonra Derinden bir Ah çekiyordum...
Sonra kuytu býr köþeye oturup
Saatlerce Aglýyordum Sensýzlýge...
Ýþte Böyleydi Benim hayatým...
Ben yine de Sensizliðin açtýðý yaram/la mutluydum
Ben yine de yaþýyordum Böylesýne yaþanýlmaz zor býr hayatý

Siir: Halil Ýbrahim AKgün..
Sosyal Medyada Paylaşın: