Þu koskoca ömürde, ne bir gün güneþ doðdu
Ne yaþadýðým çile, güneþ olup da battý
Desteledim hüzünü, geceler beni boðdu
Gözlerim ne kurudu, ne de uykuya yattý
Bir yürek aðrýsý ki, hiç bitmeyen o sancý
Çekilip de gitmiyor, vuslat içimde hancý..
Günahkarým demeden, binlerce af diledim
Yanlýþa boyun büküp, doðrularý eledim
Güzün hüzünlerini, baharlara biledim
Bahara eremeyip, inim inim inledim
Bir sevda þarkýsý ki, her notasýnda sancý
Çekilip de gitmiyor, vuslat içimde hancý..
Seyyah oldum alemde, menzile varamadým
Nice güller kokladým, yaramý saramadým
Her diken batýþýnda, yerimde duramadým
Yolumu kaybettim de, kimseye soramadým
Öyle bir yolculuk ki, hiç bitmeyen o sancý
Çekilip de gitmiyor, vuslat içimde hancý..
Teselliyi þiirde, dizelerde aradým
Okuyup okutmaya, paylaþmaya yaradým
Heceler silah oldu, hüzünleri taradým
Kalemin ucundaydý, özlediðim muradým
Sayfaya akýþý ki, geceden güne sancý
Çekilip de gitmiyor, vuslat içimde hancý..
Tutunacak tek dalým, mühür gözlü evladým
Büyüdüðünü gördüm, yanýmda adým adým
Onun her gülüþünde, mutluluðu aradým
O tatlý heyecaný, hiç bir aþk da bulmadým
Bir yürek aðrýsý ki, hiç bitmeyen o sancý
Çekilip de gitmiyor, vuslat içimde hancý...
Þiir ve yorum Mehmet Fikret ÜNALAN