Bilinçaltı gamdı, sukut sanki kaftandı!

Yar…
Kimi zaman
Issýz yer ve tepelerde
Ýçimden haykýrasým gelirdi
Etrafýna nazar eden gözlerim ürkerdi,
Nedense acaba der, endiþe ederdi
Boyun bükmek kederdi,
Taklit üzere olan inanç kim bilir
Neye yeterdi, umut en vazgeçilmez deðerdi,
Emel için þartlanmak esefti,
Keþkeler evet, dile gelen gariplikti

Ýnanýrdým,
Kanardým, avunurdum
Anlamadan yanmaya adaydým,
Masumiyet adýna yaþayandým
Anam, babam her þeyi bilir sandým,
Çekincesiz bir candým, ama çok yanýldým
Aklýmý ve izanýmý gerekçesiz kullandým,
Heyecan uðruna nasýlda abanýrdým, andým

Bazen pencereden
Melül melül ve hicran ile bakardým
Ýçimi burkan Saiklere kapanýrdým,
Dinlediðim þiirleri sessizce yaþardým
Hüzün kokan hangi eseri okusam,
Hicran dalgalarýnda çýrpýnsam, kanardým
Akan gözyaþlýna yanmazdým,
Ruhumu dinlendirdiðime inanýrdým,
Bir sürurla yaslanýrdým

Annem ve babam
Rahmetlik olalý yýllar oldu
Hoca telkin veriyordu,
Arapça bir þeyler söylüyordu,
Oysa onlar hiç anlamýyor ve bilmiyordu
Ruhla konuþmak, anlamasý için
Çabalamak, münker ve nekir’i
Dikkate almak acýydý

Oysa berzah
Ve can için inþirah ardý
Hocaya bel baðlamak tuhaftý,
Cennet adýna geçit vermek zandý
Kabir azabý nasýldý, mizan kurulmadan
Hesap sanki hazýrdý, dimað uzaktý
Vicdan ve irade, aklýn ve azmin
Didarýnda ki vahaydý, ütopya nasýl bir farktý

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: