Eþyalar güler mi insana?
Koltuklar,masalar falan?
O gelince bana gülüyor hepsi birden.
Fotonlar tekmil adýný haykýrýyorlar.
Lambalar daha cok parlýyor,
Fesleðenler adeta coþuyor...
Hýzla dönsem arkamý
Bardaklarýn dansýný yakalayacaðým biliyorum.
Balkondaki karýncalar bile tören havasýnda piyasa yapýyorlar.
Kitaplarým kendilerini parlatýyorlar belki alýr inceler diye,
Daha bir fiyakalý duruyorlar.
Gösteriþi hiç sevmeyen evime ne oluyor böyle?
Tüm mevcudiyetiyle gülüyor bana.
Damlayan musluk bile neþeli…
The Phantom Of The Opera’yý çalýyor.
Bir ayaðým ve dudaklarýmla tempo tutuyorum.
Ben de evime gülüyorum.
Tüm bu serguzeþt içinde bir tek kedim suratsýz.
O beni paylaþmaya dayanamaz.
Bildiði tüm küfürleri sýralýyor,
Bakýþlarýndan anlýyorum.
Kýzacaðýný bile bile gülüyorum
Gülüyorum,gülüyorum...
Hep birden gülüyoruz
Ev bana teþekkür ediyor usulca
Mutluluðumu tadýnca...
Ben eve teþekkür ediyorum usulca
Askýma tanýk olunca...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.