LEYLA, ASLI, ŞİRİN VE AH!

Adýný söyledim dedim ki LEYLA
Çöl bitti, kapýnda sabahladým yine.
Kelimeler düðüm olmuþken dilimde
Bir sen diyebildim
Unutulmuþken benliðim.


Adýný söyledim dedim ki Aslý.
Sazýmdaki perdeye aksetti yüzün
Ne tele vurabildim mýzrap
Ne de seslenebildim haykýrarak
Her þey sen olmuþken.

Adýný söyledim dedim ki Þirin
Daðlar gözlerimde tükendi
Gözlerin hep kapalý mý duracaktý
Güneþi görmüyorsan
Daðý ayaklarýna serecektim
Her þey senin için var olmuþken.

Adýný söyledim dedim ki AH!
Þah damarým sýzlarken bu hisle
Yüzüne bakamayacaktým
Kör olacaktým aðlamaktan
Ne sana sarýlacaktým
Ne seni saracaktým gönlüme
Seni kaybetmekten korkacaktým
Kirpiklerimden kýskanacaktým
Rüzgarý yakacaktým
Saçlarýna dokunuyor diye.
Ama ne sen Leyla olabildin Ne de ben Mecnun,
Ne sen Aslý olabildin Ne de ben Kerem
Ne sen Þirin olabildin Ne de ben Ferhad.
Sen bir AH oldun bense bir Münzevi
Hep seni söyledim durdum
Gelmeyecek misin?
Bir AHIM varken þu dilimde
Son AHIM olur musun?
Hadi GEL...

Güven FATSA

(AH: Yarin ismi )
Sosyal Medyada Paylaşın: