GİTTİN

hasretten yanan gözlerimde bir damlaydýn
hýçkýrýðýmla içime akýpta gittim
giderken senli günlerimi saydým
öylece duran gölgeme bakýpta gittin

taþ oldum sanki yere çakýldým
bir sensizlik bulutuna takýldým
zor olmaz sanýyordum inan yýkýldým
içime sönmez bir ateþ yakýpta gittin

yol mu tükendi hazan mý bu
sensizliði ömrüme yazan mý bu
iþte gençliðim, ardýndan tozan mý bu
hoþçakal, bu sözcüðü kafama sýkýpta gittin

þimdi bir anda soldu bütün çiçekler
yalan oldu uðrana ölen gerçekler
artýk gözlerim hasretini içecekler
kör suskunluðu dilime takýpta gittin

suyunu kuruttun gençlik denen nehrin
kanýma karýþtý ayrýlýk zehrin
ellerimle sana kurduðum aþktan þehrin
surlarýný ömrüme yýkýpta gittin

seninle ne ermiþim nede derviþ
bu nasýl bir son, bu nasýl bir iþ
ölümü ellerime eken bir gidiþ
tabuta son çiviyi çakýpta gittin

ALÝ RIFAT ARKU
08/03/2013
ÝSTANBUL

Sosyal Medyada Paylaşın: