Baþlarken söz vermiþtik “gittiði yere kadar” Ben çizdim haritamý, sen de belirle bir yön. Bu can kalan ömrünü hakiki yâre katar, Çýrpýnýþlar faydasýz zaman doldu geri dön…
Kâfiydi saatlerce oturmamýz diz dize, Gýpta ile bakardý nazarlý gözler bize, Nehir gibi akan lav gelmemiþ miydi dize, Tekrar tutuþamayýz ister kor ol, ister sön…
Týnýsý kulaðýmda huzur veren bir sestin, Deli poyraza dönüp kuzeydoðudan estin, Elden ele savurup nefesimi sen kestin, Aklýndan çýkmayacak beni öldürdüðün gün…
Bundan sonra yaþanmaz þarkýlarda duyarýz, “Keþke” söyler baðlayýp, nostaljiye uyarýz, Ünlemleri harcadýk, son noktayý koyarýz, Tükeniþin resmidir ölümsüzleþen bir son…
Ayser ÖZBAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.