Son durak

Soylu tapýnaðýn devriye þeytanlarý
Ben küçüktüm bilmiyordum adýmlarýnýzý


Ormanda balta, aðlýyordu ateþböceklerim
Ben yine bilmiyordum kendimin katledildiðini



Büyüdüm
Tekil yalnýzlýðýn iskeletleri gibi
Yaðmur yaðdýðýnda hep uyuyorum


Þimdi gözyaþý
Kurþunlanýyor sevdiðim gölgeler



Þimdi alçak bir rüzgar
Kaðýt gemilerimi uçuruyor



Yine
Daðýlýyor gözkapaðýmda yapraklar
Orada üþümüþ rüya palamut aðacý



Yine
Gökte ay yarým, sokaklar ýslak


Ne vakit arya söylese tanrýlar utanýyorum
Tüm kalelerini yýkýyorum mavi kentlerin



Siyah asi bir tren ikiye bölüyor ruhumu








lacivert









Sosyal Medyada Paylaşın: