Yine burada gönlün kederi, dillenir. Eðer sözü aþikâr etmez isek, yangýna kor taþýr hasret. Sukut yakýþmaz… Helede faniye olan meylimiz aþktan ise…
Bir lahza adýný dilimden uzak eyledim de, medet diye avazeyi göðe saldý kalbim. Arþtan daha aðýrdý, gözlerinin ýraðý. Sensiz, sevinmeleri yaban bildim. Sensiz, ömrümün baharýný, elem eyledim. … Ey sevda güneþini, söz tecellisinin ardýna saklayan! Aþk yolunda bana yoldaþ isen, hadi durma, sinemi parçalayan bir þiir ser yollarýma. Demedim mi? Bir tek kelamýn bahar indirir vucud ülkesine. Yahut cehennemi bir ateþle gökyüzünü tutuþturur.
Kalemim de aþkýn temsili olan kiþi, sözde kinaye arama! Senin matemindendir bülbüle küskün, dalýn da açmayan gonca. Sensizliðin ýzdýrabýndan, þehre gam bulutlarý çöker de, aþýðýn damarýn da ki kanla sulanan Kerbela topraðý gibi olur bütün kâinat. Hüseynin dudaklarý bir damla suya mahrum iken, denize ulaþamayan taþkýn ýrmak gibidir yâre akan gözyaþý.
Ey sevgilinin sefasýyla beslenen kalp, sýzlanma! Dünyanýn en bilinen hikâyesidir bu. Hak katýnda dost bulmak istersen, hicap perdesini aralamadan bak sevgilinin gözlerine. Aksini dilersen eðer, bir tek cennet kelamý duyamazsýn, sevgilinin dizinde.
... Sosyal Medyada Paylaşın:
Çöl Çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.