KUŞLAR.

Bahçemizde yusufçuklar öterdi.
Terk ettiler kuþlar bizim burayý.
Bülbül dahil güzel kuþlar gelirdi.
Ýnsanoðlu katletti þu doðayý.

Karga bastý aðaçlarý damlarý.
Serçelerde terk ettiler yuvayý.
Görüyoruz arsýz saksaðanlarý.
Ýnsanoðlu mahfetti þu doðayý.

Kuþluk vakti çirkin karga sesleri.
Parklarla bulvarlar bembeyaz pislik.
Akþamüstü baþlar yine göçleri.
Kalmadý þehirde artýk temizlik.

Yalnýz güvercinler kaldý þehirde.
Çanak antenlerde, baþka kirlilik.
Kat kat apartman dolu her yerde.
Ara ki bulasýn saðlýk ve dirlik.

Bir avuç yeþile hasret insanlar.
Taþýt gürültüsü sardý þehiri.
Ýþte bundan kaçtý þehirden kuþlar.
Her türlü çöp ile, kirlet nehiri.

Bir zamanlar, porsuk temiz akardý.
Salkým söðütlerde gölgelenirdik.
Çocuklar oltayla balýk tutardý.
Tahta köprülerden atlar yüzerdik.

Belediye çalýþýr çabasý yetmez.
Birazda insanlar yardýmcý olsa.
Bu kent kalabalýk çilesi bitmez.
Þehrimiz kuþlarla yeniden dolsa.

Türkmendaðlý size böyle seslenir.
Bizim görevimiz kollamak þehri.
Kuþlar öter insanoðlu dinlenir.
Kirletme tertemiz akan bu nehri.
HÝLMÝ CAN.
ÞUBAT. 2013
(3954)

Sosyal Medyada Paylaşın: