kayýp bir kentin
gözlerinden ýrak bir ev
çatlak dudaðýndaki lâl aðýtlarý duvarlara sývalý
zulmün siyah dumanlarý sýzýyor perdelerinden
bizse âmâ gözlerle gülüþlerdeyiz
duyamayýz, göremeyiz
kimdiler ki
baðrýnda þefkate aç tonlarca hasret
hepsi ezelden bedeli
bir çok k/adýn ana avrat b/acý
akla ziyan ki hiç tükenmeyip
etinden týrnaðýndan arttýrdýðý umutlarla güneþe selam veren kadýn
hem fark edilmiyor ki t/uzaklardan ömür kemiren kahrýnýn doymazlýðý
âmâ gözlerle gülüþlerdeyiz
duyamayýz, göremeyiz
kimdiler ki
ne yana dönse alnýnda mýhlý ’’yazgýsý’ ‘sandýk sarýsý
kâder ise sýrtýnda zalim bir hýrka ve, yüzünde süzülen g/öç yollarý
birden yastýðýna gömdüðü hayallerine döndü
ah dedi ahh
uykularýmý hiç eden
bir adama sarýlmakla bir odunla uyumanýn farký ne ?
oysa göðsündeki yamalarý tuz ile daðlamýþtý
gözlerle gülüþlerdeyiz
duyamayýz, göremeyiz
kimdiler ki
söz s/özü açtý
teninin mabedinde soluklanan kara gölgelerse sýrlarýný kanýrttý
horlanýp ezilip dövülerek daha kaç bin yýl s/ürer bu cefa
hangi günün ertesinde þükrederken dilin
ne çok özlem duyardýn huzura
irkildi, sonra yaralarýný kucaklayýp sustu
gülüþlerdeyiz
duyamayýz, göremeyiz
kimdiler ki
mahremiyetinin su yutmuþ aðzýndan kana kana içti aðrýlarýný
hýrsýna bulanýp bir çentik dâhâ atýp çetelesine
küllerin de gizledi kýnalý ellerini
duyamayýz, göremeyiz
hayasýz bakýþlarýn deliren arsýzlýðý devrilirken üzerine
bir feryat ki sessiz
mor yemenisinin oyalý uçlarýndan süzüldü
çocukluðu battý, kadýnlýðý döndü ayazlara
_aramayýn boþuna yüreðindeki son kýrýntýlarý da akbabalar yedi_
Gönül Aydemir Adýgüzel.