Canım Trabzon

Doluyum ey þehir dertlerle dolu,
Ararým ömrümce ben doðru yolu,
Zalým felek kýrdý kanadý kolu,
Beni sen anla caným Trabzon.

Derdimi anlatsam mecalim yetmez,
Öyle bir hayat ki hiç derdi bitmez,
Yüzüne gülenler hiç yardým etmez,
Beni sen dinle caným Trabzon.

Yüreðim kan kusar ýstýrabýndan,
Çileyi içeriz hayat kabýndan,
Beni yazmayan ömür kitabýndan,
Beni sen oku caným Trabzon.

Hayatý bitirdik yaklaþtýk sona,
Yazýk ettik yazýk emanet cana,
Derdimi son bir kez anlattým sana,
Dermaným sen ol caným Trabzon.

Ayaklar çok yorgun yürür menzile,
Her adým sýkýntý her adým çile,
Duygular kabardý vurdu da dile,
Dertlerimi sen anlat caným Trabzon.

Koskoca kýrk beþ yýl geçti seninle,
Bu yüzden duygular döküldü dile,
Yalnýz yürüyorum artýk menzile,
Beraber gidelim caným Trabzon.

Sokaklar ev oldu bazý geceler,
Ýzaha yetmiyor seni heceler,
Seninle hayat bulur niceler,
Dertlerime þahit ol caným Trabzon.

Ne yaptýysam senden ayrýlamadým,
Baþkada kendime yar bulamadým,
Bilesin ben sana hiç doyamadým,
Ömrüm sana fedadýr caným Trabzon.

Sefa Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: