Yar...

yalnýzlýða koyulmuþum
kuklalar aleminde
mutluluðun gözü kör
kör olasý þu yar...

umutlar takla atýyor
kýzýla boyanmýþ yüreklerde
öp öp diyor dudaklar
gören geri zekalý sanar...

canlar yamaçlar da
hayatýn göz koyduðu noktalar
bir bir yok olduðuna aðlar
sen ve ben nefessiz kalmýþýz yar...

içimde ki acýlar
þaha kalkmýþ gibi
köpürmüþ deniz misali
kudurmuþ kabýna sýðmýyor sessizliði...

yetmedi bu dertler
susuzluða aç ibadetler
geleni gideni kovalar
sev dedi sev sevgili yar...

nedir bunun çaresi?
üç buçuk atýnca zaman
kendine güvenmiyen ahlar
bir deðil bin þamar...

býrak gelsin dar
bu dünyanýn yalnýzlýðý
öbür ki de zilli bebek
çarpýyor ellerini sensiz yar...

(Berlin,07.03.2013)

Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: