Bir öykünün baþlangýcýydý
Çalýkuþu serisi
Her papatya gördüðümde
sen geliyorsun o çocuk duruþunla
Gökkuþaðý renginde
Ne çoktu yaðmurdaki rengin
Toprak su kadar temiz
Ne kadar asildin
Benim rengimdin
Mavi olsam da
Biraz senden
Bulut kýrýklarýmdan düþerken
Kör olsam da tanýrdým seni
Yani benim güzel papatyam
Özlüyordum seni her mevsimde
Sanki yüreðim serçe tedirginliðinde
Ne bir eksik ne bir fazlaydý yandýðým ateþ
Sürgünde kalmýþ
ya benim çaresizliðim
Yada umudumdu o papatya.
Yaþýyordum þimdi hayatýn çeliþkilerinde
Aþka isyan
Ýhtilal gibi sen kokuyorsun
Kokun dolarken geceme
Aþkýnda kalmýþým papatyam
Þimdi tüm çýplaklýðýnla aklýmdasýn
Dalýp dalýp giderken gözlerin uzaða
Ne oldu be gözüm
Ýçinde yanan birimi var
Býrak
Býrak ben yanayým ki,
Yaðmur gözlerinden süzüleyim
EÐER AÞKIMI YAÞARSAM ÝÇÝMDE
VE SONUM OLSADA
BU SENÝ KIRMADAN OLUR
ONDANDIR SENDE BÖYLE KALIÞIM
SANA YAZDIÐIM HER DÝZE
ÝÇÝMDEKÝ
ÝÇÝMDEKÝ SATIRLARDANDIR BE ÇALIKUÞU
Ýzmir 21 / 04 / 009
yazdýðým ilk çalýkuþu þiiriydi
gözlerime sen düþende
aa
Mahir ULAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.