" kırılmışlıkları toplamanın vakti değildir kadın " uytun
" kırılmışlıkları toplamanın vakti değildir kadın "
þehir dökülürken çisil çisil omuzlarýmdan bir siyah buluta sevdalý gözlerim senin haberin olmaz her adýmýn vurdum duymazlýðýndan bilmezsin ürpertilerimi kýsýlmýþ yürek çýðlýklarým aksinde boðulmuþçasýna zaman dilin nakaratýnda ýslanmýþ sözlerim
kýrýlmýþlýklarý toplamanýn vakti deðildir kadýn ! hançerende mahpusken suslar özürlenme boþ ver boþver ki hükmünü sürsün vuslatsýz aþklar
makarrý saltanatýna yalnýzlýklarý mühürle ve bir dað baþýnda aðýtlara defnet köhnemiþ sevgileri bil ki yiðitlik hesapsýzcasýna sevdalanmaktýr ve unutma ki sevmek zemheri de yanmaktýr
bu son vedadýr kadýn ! bu þehrin kahpeliðine .....
fiyakalý ayrýlýklar oynaþýr sokak lambalarýnda kaldýrýmlar pususunda meczup bakýþlarýmýn kahrolasý bir inattýr ay ýþýðý gölgesinden tedirgin yýldýzlara sokulur beni bu þehir de yalnýzca serseri bir ölüm bulur
çýkmaz istikametler düþerken yalýn ayak düþlere yokluðun ve yoksunluðun baþkaldýrýsýdýr bu bükülmüþ boyunlarýn sessiz isyaný salacakta bir veda merasimidir bu yitikliðime kýyamda kimsesiz kalabalýklar haydi sor ! nasýl bilirdiniz ?
bu son vedadýr kadýn ! bu son kaybediþ ve bu son bir gidiþtir unutma ! unutma ki tükenmeyesin...
---- aras ---------
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.