Çanakkale Destanı

Bir destan yazýlmýþtý, Çanakkale isminde,
Bin dokuz yüz on beþin, Mart’ýn on sekizinde.
O bir destan deðildi, masal sayýlýr destan,
Ölüm kalým savaþý, kurtuluþtu kaostan.
Bu savaþ milletimin, varlýk yokluk savaþý,
Savaþan Mehmetçiðin, koltuðundaydý baþý.
Üþüþtü baþýmýza, dünyanýn yabanisi,
Her birisi sanki de, cehennem zebanisi.
Mahþeri aratmýþtý, o günde Çanakkale,
Kurdular her cephede, etten, yürekten kale.
Haçlý haçýn altýnda, hedef almýþ hilali
Geldiyse de top yekun, yaþadý izmihlali.
Bir mühür basýlmýþtý, dünyanýn tarihine
Kim ki þehit düþmezse, küserdi talihine.
Düðüne gider gibi, gittiler þahadete,
Koþtular seve seve, en büyük ibadete.
Vatan uðrunda canlar, fedadýr birer birer
Þehittir o yiðitler, ölmezler diridirler,
Cephedeydi neferi, duadaydý hastalar,
Kimi yetmiþ den fazla, kimi çocuk yaþtalar.
Semadan yaðmur gibi, yaðýyorken kurþunlar,
Sevindiler giderken, Allah’a kavuþanlar.
Nerde mal mülk sevdasý, canlarýndan geçtiler
Kurþun kurþun, þehadet þerbetini içtiler.
Ne Yâr var akýllarda, nede çocuk hayali,
Hedef tek, caný verip, yüceltmekti hilali.
Birkaç gazisi kalan, tek savaþtýr cihanda,
Kanatlanýp uçtular, cennete hep bir anda.
Toprak kan kustu o gün, denizler demir yuttu,
Þehitleri O Nebi, kucaðýnda uyuttu.
Ne gerek mezar taþý, ne gerek ona mezar
Bugün tarih onlarý, altýn harflerle yazar.
Namazsýz ve Kur’an sýz, düþse de bir yanýna,
Kefensiz, kanlý yelek, þahittir imanýna.
Bir damla þehit kaný, bütün dünyaya deðer,
Bir toprak parçasýdýr, vatan deðilse eðer.
Kurtarýp boðazlarý, þehadete erdiler,
Dünyaya yiðitliðin, bir dersini verdiler.
Gafiller ucuz sandý,oysa paha biçilmez
Sonunda anladýlar, Çanakkale geçilmez.
Vatana göz dikenler, azdýrdýkça azdýlar,
Aslanlar savunmanýn, destanýný yazdýlar.
Okusun bütün dünya, oturup ezberlesin,
Artýk ininden çýkýp,yurduma göz dikmesin
Bu vatanýn evladý, kurbandýr topraðýna,
Çakallar rüzgar olsa, deðemez yapraðýna.
Bir Hilal ki baðrýnda, yaþatýr bu milleti,
Binlerce güneþ feda, yaþasýn Türk Devleti.
Kasým KAPLAN
Sosyal Medyada Paylaşın: