Soysuz bileylerde çarklanan gurur

“Söylemiþlerdi/
Her karanlýk bir muma sýðmaz,
Alev aydýnlýðýnda…”


Avuçlarýmda ýslak pençeler
Söylerler senden þair olmaz diye
Çünkü ýsmarlama armut deðil
Bendekiler…


Biliyorum;
Görülmüyor,
Hiçe sayýlýyor gelgitler
Oysa ne emekler biriktirdim
Soluðu çýkmasýn diye ateþ
Gölgeler uyanmasýn diye
Peçe oldum düþlerinize…


Kýrýldým!
Þöyle göz ucuyla bakan yüzlere
Ve çerez niyetine satýlan sözlere


Al abla;
Evladiyelik bunlar
Konu komþuna daðýtýrsýn
Ya/da soba tutuþturursun
Hiç okunmasa da bu yürek


Oysa:
Ýç yangýnlarýydý bunca çaba
Görünmez izlerin ýraðýnda
Var oldum diyebilmekti
Ýki kelime tutuþturup
Anka misali küle
Savrulmaktý…


Tutmadý;
Soysuz bileylerde ömür
Çarka düþmüþ divanelerde
Kara/dul bir örümceðe sövmek deðil
Aþký çarmýhlamak…


Aynasýz günlerin
Süs ayarýnda gece
Yýldýzlara söven evsiz
Ve çýplak ayazlarda þiir
Darma duman dallarýnda
Solungaçlý aðaçlarýn
Titrek ve maðrur


Nefesim bitmez
Son sözlerimi üfleyin


Ben yine doðacaðým
Güllerimden…



Sosyal Medyada Paylaşın: