Yapraklar çoktan baþlamýþtý sararmaya
Kaplamýþtý her yeri hüzün
Ýþte böyle bir mevsimdi bu
Adý mý?
Adý son bahardý
Sessiz bekleyiþim oldun
Dökülen yapraklarýn arasýnda
Ve yere düþtüðünde her yaprak
Bir kalp acýsý gibi sýzladýn icimde
Mevsim sonbahardý
Ve sen çoktan gitmiþtin
Ýþte beni anlatan bir yaprak daha
Nasýl da süzüle süzüle düþüyor
Ayrýlmýþ sevdiklerinden, sevenlerinden
Ve ölümün kollarýna býrakmýþ kendini
Salývermiþ tüm vicudunu kaderin koynuna
Ayrýlýk acýsýný yaþayarak
Ama korkmadan ölümden
Hatta ölüme rest çekercesine
Gel diyor. Gel al beni
Ýþte bir tanesi daha
Kapýlmýþ rüzgarýn hýrçýnlýðýna
Öylece bir saða bir sola
Çýrpýnýyor adeta
Ayýrmayýn diyor beni sevdiklerimden
Onlar ne yapar bensiz?
Ya da ben ne yaparým onlarsýz?
Ve mahkum oluyor kaderine
O da býrakýyor kendini
Sessizlige
Son sezsizlige...
Bak gördün mü?
Iste tam kalbmin üzerine düþtü birisi de
Sensizlik acisiyla sýzlayan
Kalbimin üzerine
Ve keske
En azýndan bu yaprak kadar
Gercek olsaydýn sen de...
SEMIH AKKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.