karanlığın içinden

karanlýklarýn gölgesindeyken gün ýþýðýna
hasret yakýyormuþ tüm hisleri sebepsiz
güneþten sýcak,sudan çýplak
bir bedenin derinlere gitmesi...


kavuþmaya cesaret etmeyen benliðin
bu da benim alýn yazým sesleniþi
hiç kimsenin þansý yokmuþ
hayata, özgürlüðe dair..


sýnýrlar ötesi olan yolda
baktým ki karanlýk bir orman
neyle anlatýrým sayfamý...
mürekkebim dilimde, kaðýdým aynam


baktým ki hepsi bir rüyaymýþ
oysa çeken bilir demiþler hep
gözler tanýk oluyorken
yalnýzlýk bu olsa gerek...






Sosyal Medyada Paylaşın: