(SILADAN) PEMBE YALAN

Sadece pembe bir yalandý!...

Mutlu olduðumu,üzülmediðimi söylemiþtim sana.
Dilimin baðý zorla çözüldü o an,bunlarý söylerken.
Ýlk kez yalan söylüyordum gözlerine bakarak,
Sesim týkandý,nabzým yavaþladý ama söyledim.

Kelimeler aðzýmda dolup dolup taþtýlar ama,
Zincirlere vurdum yüreðimi,aþtým kendimi,
Yine de birtanem,üzgün deðilim dedim sana.

Hiçbir gidiþ bu denli koymamýþtý halbuki bana...
Sensizlik bir cellat gibi baþlamýþtý dolaþmaya.
Ben hazýr deðildim;hiçbir zaman da olmaytacaktým oysa...

Ne yani?

Kaç zamandýr kendimden bile sakladýðým gerçekleri,
Sana mý söylememi bekliyordun?

Caddede yanan ýþýklara takýlan gözlerimi,
Geceleri üþüyüp,kaskatý kesilen bedenimi,
Seni seviyorum’un hasretini çekecek dilimi,
Dokunmaktan herþeye;nefret eden ellerimi...
Yoksa!
Yoksa artýk atmak istemeyen kalbimi mi?
Neyi anlatmalýydým ki sana!

Yapamazdým...
Ben de gidecekken yanýndan,
Bunlarý aklýna yazamazdým.
Susmalýydým,
Sustum!

Ýstedim ki!
Sadece üzülme üzüldüðüme;huzurunu bozma.
O da aðlýyor diye düþünme;karalarý yazma.

Bu 15 aylýk ayrýlýðýn baþlangýcý bir baþka.
Sýrýlsýklam kalplerle yazýlmýþken aþka,
Bu ayrýlýkta vapur çýðlýðý yok!
Hüzün herzamankinden daha da çok.

Otobüs kalkýyor;kornasýný çaldý sonunda,
Hakkýný helal et hasret kokan sevdiðim!
Üzülme ne olursun;ölürüm senin yolunda...

Sosyal Medyada Paylaşın: