yorgunum ve kendime uzak küf gibi bir gün þikayetçiyim bu histerik baþlangýçtan denizin çýkardýðý sesi aldým göðsüme yapýþtýrdým içimin çýrpýnýþýnda arýyorum kendimi aðýrlýðým canýmý susatýyor
þehre uzanýp daha fazla his toplamamalý yaþayacaksam kesmeliyim kamburu gençliðimin kýrlarý, papatya ister deniz kenarlarý ýslýk, takalar mor sesimi çöle gömerken anladým kaburgalarým yeþil saatlerden habersiz seviþmeyi unutan bir orman kadar sessiz gök rüzgâr gölgemi ýsýrdý usuyla konuþtu çocuk kadýn bölündü bulutun uykusu bilinmez ki neydi ilk sorusu
sarýþýn küçük fundalýklarý gece yakar, güneþ üþütür beyhûde bir yaðmur düþmüþ kirpiklerime ey hissiyatým, dolunaya raðmen dudaklarým kurumamalý
iþte bu, böyleyim iþte ben, eski bir kara tren son duraðý kaðýt üzerinde kendine hasret yazamadýðým her harf ölü bir yük gibi duruyor muhacir ruhlarýn kuþlara özenmesi gibi gitmek isteyip, gidemeyenin kulaklarýnda kanat sesleri sadece zaman deðil geçmiþ olan uzaklardan gelmiþ cümleler, perde aralýðý aðaç dallarýnda söylenmemiþ þarkýlar, sesi soluðu kesilmiþ bir yolculuk eski defterlerde piþmanlýðýn harfleri ah eder durmadan ah! genzimde bu ekþime kalemimde anlatým bozukluðu da olmasa korkmuyorum ey þehir inciten kalabalýðýndan
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.