yorgun bir lamba... paslý bir ranza... ve kulaklarýmda hiç dinmeyen o tahta masanýn gýcýrtýsý, nasýl özletiyor seni bir bilsen, hasretin nasýl aðýr geçiyor
gelince havalandýrma saati bir bayram havasý sarýyor koðuþu kapýlar ufacýk oluyor, bizler kocaman ta ki her zaman ki yerinden baðýrana kadar baþ gardiyan, ” havalandýrma bitti, herkes koðuþlara”
çatlak bir bardak... solmuþ düþlerle dolu, yarýsý kýrýk bir vazo, elliye elli pencerenin önünde duruyor öylece, duruyor, belki güneþ bir aralýktan sýzar diye ahhh sevdiðim... bir bilsen... bir bilsen, nasýl boy verdi hasretin nasýl, nasýl bir sevdadýr ki bu düþünmeye baþlar baþlamaz sarýyor her yanýmý karanfil kokularý
31.07.2003/ 03:09 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
çakmaktaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.