düþ avcýsýydým eskiden,
-onbeþimden yirmibeþime-
her an avlanýrdým.
kocaman bir çuvalým vardý,
düþler çuvalý...
atardým, atardým düþlerimi
bir türlü dolmazdý.
düþ savaþçýsý oldum daha sonra
-yirmibeþlerden otuzbeþlere-
avladýklarýmý korumak için yasaklý düþlerden
çuvalýmýn aðzýný sýmsýký baðlayýp
baþýna da hayatý bekçi yapardým.
þimdilerde düþ yorgunuyum.
uzandým boylu boyunca gökyüzüne,
açtým çuvalý,
salýverdim düþlerimi...
önce aþk kaçtý, kayboluverdi ufukta.
ardýndan tutkularým...
hiç tasam olmaz artýk benim
tüy gibi hafiflemiþim.
ne kadar aðýrmýþ yüklerim.
düþ yorgunuyum ya artýk ben,
bundan sonra,
aþký ikindi çayýna davet ederim...
leylim..............S.T
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.