ANNE
Belki çok mutluyum,belki çok huzurluyum
Ama senin yokluðun ateþ oldu düþtü bu gece yüreðime
Bu yaz akþamýnda bile sensizlikten ellrim üþüyor ANNE
Senin sevgine,senin þevkatine doyamadým
Dizinde yatýp saçlarýmý okþamaný özledim ANNE
Nice evlatlar varken
Annelerinin kýymetini bilmezken
Ben seni doyasýya öpemedim ANNE
Üþüyorum ANNE sensizlikten üþüyorum bu gece
Sen olsaydýn þimdi yanýmda üstümü örtseydin
Uyurken baþýma öpücük kondursaydýn
Oðlum caným diye sarýlsaydýn ANNE
Sensizlik yine içimi acýttý
Yapayalnýz koskocaman evde
Duvardaki resminle avuttum kendimi
Okþadým çerçevedeki gülyüzünü
Öptüm kokladým doyasýya
Çekilmiyor be ANNE çekilmiyor artýk bu hasret
Bu yalnýzlýk,bu özlem çekilmiyor ANNE
Mezarýna sevdiðin iðde aðacý olsam
Gölgemle korusam mezarýný
Yaðmur yaðmadýðýnda gözyaþlarýmla ýslatsam topraðýný
Hep yanýnda yaný baþýnda olsam ANNE
Biliyorum þuan duyuyorsun beni
Seni çok seviyorum ANNE..ANNE.ANNE
**ARDA’CA**
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.