YALNIZLIĞIN GÖZLERİ
YALNIZLIÐIN GÖZLERÝ
Ankara aðlýyor öksüzlüðüme
Rüzgar sustu
Yaprak döküldü daldan
Çiçeklerin rengi kayboldu bir bir
Alabildiðine çamur yollar
Ve Ankara aðlýyor inadýna
Bir ölü geziyor koca þehirde
Bir ölü sokak ortalarýnda
Bahçelide Cebecide Kýzýlayda
Elleri var ayaklarý var aðýtlý
Yine her taraf karanlýk
Yine ince bir soðuk var ortalýkta
Ayrýldýðýmýz günkü gibi ayaz
Yýldýzlarýn boynu bükülmüþ
Evlerin ýþýklarý sönük
Karanlýk kapkaranlýk her taraf
Yýkýk dökük çökük bir kalp kaldýrýmlarda
Zamanla beraber umutsuz
Bir ben sanki koca þehirde
Bir ben yapayalnýz mutsuz
Ve Ankara aðlýyor öksüzlüðüme
Bense gülüyorum
Bu koskocaman þehirde inan
Her gün sabah akþam ölüyorum
Biraz sabretmeliyiz sanki
Henüz daha erken
Daha vakit var mutluklulara
Bir gün avuçlarýmýz birbirine
Bir sarmaþýk gibi sarýlacak
Biliyorum susacak tüm gürültüler
Tüm karanlýklar kaybolacak
Yaðmur alabildiðine sessiz
Rüzgar þarký söyleyecek bizim için
Umutlu senfoni yeniden baþlayacak
Yeniden aryalar yükselecek plaklardan
Bir büyük kentten sevinçli
Mutluluk dolu bir insan gelecek
Açacak kucaðýný ýlýk ýlýk
Avizelerin hepsini yakacak bir bir
Spotlarýn hepsini
Sonra vuracak yok edecek kederleri
Yeniden doðacaksýn hayata
Yeniden avuçlarýmýz birleþecek
Hiç doyamayacaðýz inan yaþamaklara
Ankara 1966
“BÝR BÜYÜK KENTTÝ DÜÞLERÝNDEKÝ”
Ýsimli þiir kitabýmdan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.