ALLAH AKIL DEĞİL MUTLULUK VERSİN
Şair_19
ALLAH AKIL DEĞİL MUTLULUK VERSİN
Bende insaným yüreðim yýkýlýr aldatýlýr gün geçtikçe.
Çarþýda bir tanýþý görsem diyo ozan oðlum bu kollar ne.
Olacaksa ilerde çektiren le bir mahkeme.
Zaten bu zamana kadar çekmedik mi silleye.
Kimse hiç kimse bir Allahýn kulu bile bunlarý sevgili uðruna yaptýðýmý bilmez.
Arkadaþlarla sadece arkadaþ kardeþlerle sadece kardeþiz kimse beni düþünmez.
Aklýma geldiðinde aðlýyorum sensizlik neden bitmez.
Allah akýl deðil mutluluk versin ben söyleyeyim sevenle gönül eðlendirilmez.
Uzaktan konuþurlar hakkýmda hep kötü.
Gelipte dinleseler derdimi onlarda bilir bu çocuk ölü.
Üstümde bir yük yok sadece var mutluluk rolü.
Allah akýl deðil mutluluk versin istemiyorum beklemiyorum dönüþünü.
Evet benim ben basit ayrýlýðýnla aylarca susturduðun.
Yatak aþký daha mý güzel baksana be mutlusun.
Umursamýyorum biþeyi evet artýk sorumsuzum.
Allah akýl deðil mutluluk versin iþte budur tek umudum.
Sen sadýk olmasýný bilseydin sevseydin soy adýmý taþýrdýn.
Þimdi herkesinsin miktarý kadar cepteki paranýn.
Bir sen olmuþtun beyazlar içinde görmek istediðim kadýn.
Söylemeye utanýyorum artýk bir oruspudur lan lakabýn.
Nereye tükürsem olmaz altý sakal üstü býyýk.
Vardý bir hedefim tabi o zaman okul sýralarýndaydýk.
Hýrs yaptým mutlu insanlara mekaným olacak köyümde ki mezarlýk.
Allahým nolur al canýmý bitsin ölümle dargýnlýk…
Aðlamayý ister gibiyim gözlerimde duran yaþlar her an akacak.
Baþým döndükçe her gece özgürlüðümün olmasý zorlaþacak.
Çoktandýr görmüyorum uðruna kestiðim kollarým seni ne zaman saracak.
O deðil de düðün davetiyen gelirse arkamdan bir Fatiha kim okuyacak.
Ansýzýn ebedi uykuya dalarým sen beni mutlu zannederken.
Hep senin yaptýklarýný yazdým da bitiremedim tükenen kalemlerden.
Benimde isyaným baþlýyor akþamlarý çektiðim perdelerden.
Tekbir nasibim varmýþ oda beyaz kefenlerden.
Önceden mutluluk sanardým küçükken oynadýðým oyuncaklarý.
Aðýr bir yük bilirdim taþýdýðým eþyalarý.
Acý sanardým düþünce vücudumun yaralanmasýný.
Allah akýl deðil mutluluk versin zorunlu kýlmasýn infazýmý.
Benim aðlamama üzülmeme neden oluyo içimde ölenler.
Sadece benim olcaðýný söylerdi züppelerle eglenenler.
Benim gibi olur acýsýndan bu dünyadan göçenler.
Ben biþey demiyorum Allah akýl deðil mutluluk versin senin olsun iyilikler.
Eðer mutlu olacaksan ben raðzýyým mezarýmda açsýn dikenler.
22/06/2012
13:06 Cuma
Ozan SONAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.