YOKLUĞUNA DAVACIYIM

YOKLUÐUNA DAVACIYIM

Umutlarým dipsiz kuyularda sanki
Sancýlarým arttý benzim soldu inanki
Yorganlar bürünerek ýsýttým yataðýmý þimdi,
Yalnýz gecelerimde, yokluðuna davacýyým.

Kararmýþ geceler uykularým bölündü
Yýldýzlarý saymaktan boynum tutuldu
Çoban yýldýzý yokluðuna tanýk oldu
Hasret girdabýnda yalnýzlýðýma davacýðým.

Kabuslu uykularým sensiz bölünmesin
Sabahlar kahvaltým sensiz olmasýn
Ummana dökülen yaþým kýþýnla donmasýn
Yalnýzlýðýma yokluðuna davacýyým.

Dermandan uzak dertlere saldýn
Sellere karýþan bedenime o kadar ýraksýn
Bir ömür bana sensizliði yaþattýn
Yalnýzým caným yokluðuna davacýyým.

Bilmezmisin sabahlar zor olur
Yanmýþ od’um, kor olomuþ savrulurum
Hayallerime destur deyip düþler kurdum
Gün boyu seni bekledim sarhoþ oldum.

Ben senin yokluðuna davacýyým,
Ben sensiz edindiðim dertlerden davacýyým;
Sensiz yaþadýðým yalnýzlýðýmdan davacýyým!
Bana kurdurduðun hayallerden,
Kabuslardan davacýyým be gülüm.
AHMET YAVUZ
AHMET43
Sosyal Medyada Paylaşın: