Mavi iki bilye, þen ve çocuksu
Kokun hala anne kokusu
Öptüm avuçlarýmý annenin hüznüyle
Sürdüm üzerine
Duy diye
Nasýl bir özlemdir bu bahara
Cemreden önce düþmek topraða
Toprak þimdi gelin çiçeðine filiz
Deniz gözlerini sakýn, sakla!
Onlar ki bizde býraktýðýn engin hatýra
Sen giderken
Kimin omzuna dokunsam
Daðýldý bir dað
Eteklerinde pýnarlar biriktiren
Ve gördüm
Yedi yabancýnýn göðsünde mührün
Ardýnda kalan tüm sesler ayný
“ateþe düþtü sevgi”
Ve gidiþin öylesi yangýn yeri
O gün..
Arýklý Köyü sendin
Kuþlarýn dilinde aðýt
Taze çimende boy veren nergis
Geçen sürünün türküsünde
Çoban kavalýnýn yanýk nefesinde
Rýfký kedinin aradýðý kokuda
Nemli topraðýn hazin koynunda…
Þimdi içimizden zehirli ýrmaklar geçiyor
Senden öðrenmiþtik umudun billur rengini
Ve yaþamýn rengarenk ahengini
Dünyadan çýkarken kapattýn göðün ýþýklarýný
Oysa sevmezsin karanlýðý
Zeynebim…
Yarýn bize yine uðrar, alýþýrýz
Sen üzülme!
Gözlerimize dokun, üþüdüðünde…
Teselliye sarýldýk biz, O’nun kudretine
Bir gün yine…
Devrim Tülay
24.02.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.