Ne güzel gözlerin vardý senin Ne güzelde gülüþlerin vardý öyle Ne zaman gülsen yeþil gözlerin parlardý Kahkahalarýn kulaklarýmý gýdýklardý Sen ne güzeldin ey Sevgili Yüzüne bakanlar bililerdi kalbinin güzelliðini Sen aðlardýn ya bazen iki gözün iki çeþme Üzülürdüm, kýzardým Seni üzenlere içimden Süzülürken gözlerinden yaþlar yanaklarýna Ýçim giderdi kanardým Sen bilmezdin ama Geceleri bende çok aðlardým Misafir ederdim seni her gece düþlerime Sen hep sessizce gelirdin kimselere görünmeden Havadan sudan bahsederdik seninle Sonra sen giderdir geldiðin gibi sessizce Güneþ ýþýðý düþmeden yeryüzüne Ne güzeldin sen ey Sevgili Biliyor musun? Þimdi hala bir uhdesin içimde Seni hep ilk göz aðrým diye sevmiþtim Ve sana hiç diyemedim sevmelerimi Nerden bileceksin ki Seni hala deliler gibi sevdiðimi…
adem aydýnlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
ADEM74 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.