kirli olan ayaðýn deðil ey çocuk sen utanma ayaðýnýn altýnda ezilen ruhsuz benden lerdir kirli olan
sýrtýný dayadýðýn sývasýz evinde çocuksu sevinçlerindir içini ýsýtan boyalý mabedlere dönen villar da ruhsuz bendeler dir dolaþan sen utanma yine gül avaz avaz bozkýrlarda yankýlansýn þen kahkahalarýn çiçek koksun çocuksu nasýrlarýn sen utanma
býrak kirlensin üstün baþýn yüreðin pak kalsýn yarýnlarýnda öyle ürkek bakma utanma sen masum bir çiçeksin asýl aymazlar ve ruhlarý kirlenmiþler duruyor boyalý mabede dönen ruhunu yitirmiþ villalarýnda
ah fakirliðin çarký yine dönmekte ve çocuksu nasýrlarý öðütmekte yarýnlarýný dünde unutan çocuðun utangaç tebessümünde gizlenmiþ kirli benlikler sen utanma
seni yazarken ben utanmaktayým görmezden geldiðim için ve yok saydýðým için nasýrlý çocukluðunu kucaklamakta sol yaným beni af et
mahumudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.