KATIKSIZ SÜRGÜNLER

Aklýmdakini kalbim bilir elbette
Kalplere akýl sýr ermez bir türlü…
.
.
.
Ýkimiz de suskunluða sýðýndýk yine
Diller baðlý yürekler daðlý dururken
Su gibi akar zaman geçer /boyuna
Kýþ güneþi hayalinle yürek erirken

Paylaþtýðýmýz aþkýn altýn kafesi,
Bir kere nefesi deðirse cana.
Düþer sýrtýmýzdan hasret kefesi,
Daðýlýr karanlýklar yol verir bana.

Aþkýn ruhu geniþ bedeni küçük
Sýðmaz karanlýðýn dar hücresine.
Aþýk, þefkate muhtaç bir çocuk,
Kulak ver sevdiðinin kýsýk sesine

Hep hasretse yapýþan hatýralara
Kiminle paylaþýlýr karlý mevsimler
Kiminle iyileþir bu derin yara
Dolanmýþ dudaklara metruk isimler

Kahve nazar ateþi gözümde tüter
Durmaz gönül dili çözülüverir
Naðmesi özüme usulca batar
Gözlerden gönüllere süzülüverir

Feleðin elleri varken yakanda
Gönül sevdiðini rüyada bulur
Yarin ellerini tuttuðun anda
Hoþça kal deyip gözden kaybolur

Hoþça kal desen de kalýnmýyor hoþ
Sensizlik , saatlere kefen biçiyor
Sýcaklýðýný son tadan ellerim bomboþ
Katýksýz sürgünlere kapý açýyor.

Tamercan /27 ÞUBAT 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: