Aþk girdiði her yeri tamamen yakýp yýkar
Dönen bir kurþun gibi ruhunu delip çýkar
Yârine vuslat yoksa gönül hayattan býkar
Diyorum fakat bana, inanmýyorsun cânâ
Aþkýn kor ateþine, dokunursan yanarsýn
Adýný gece gündüz hiç durmadan anarsýn
Yaralý bülbül gibi, daldan dala konarsýn
Diyorum fakat bana inanmýyorsun cânâ
Gecelerde göz yaþýn yanaðýndan süzülür
Fotoðrafýna gözden, methiyeler düzülür
Gül cemalin solarsa, bu bülbül çok üzülür
Diyorum fakat bana inanmýyorsun cânâ
Dudaklarým deðmesin, izi kalýr yüzünde
Sadece ben olurum geceyle gündüzünde
Þaþýp kalýrsýn hatta yollarýn en düzünde
Diyorum fakat bana inanmýyorsun cânâ!
Aþkýn yükü aðýrdýr, kaldýramaz her insan
Çoðunun mayasýnda, hakikî vefa noksan
Ama, benim isyaným olmaz içimi yaksan
Diyorum fakat bana inanmýyorsun cânâ!
S / ÂYE (20:04) 26 Þubat 2013 / Eskiþehir
Kelime:
cânâ: ey sevgili’