Doðan insan büyüyor, dertler ile yaþýyor Kendini hep aþýyor, dolup dolup taþýyor Bu halin icabýnda, baþýn eðmiþ aðlýyor Bir damla gözyaþýnda, ummanda kayboluyor
Yoruldum ben yaþarken, almadým mazlum ahý Üþüdüm seyrederken, yaþadým ben hep kahrý Baðlanmýþ dünyalýklar, görmedim ben rahatý Ruhta gönül yaþýyor, dumanda kayboluyor.
Serap Atay 24-7-2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
SERAPCIK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.