BİRA
BÝRA Ýçip durursun þiþelerce bira,
Düþünüp kalýrsýn sonra kira,
Bulamazsýn tek bir lira,
Ýþte sen böyle çaresizliðe düþersin be adam.
Evine hiç vakit ayýramazsýn,
Gönlünden ise eþini kayýramazsýn,
Dara düþünce de süt dökmüþ kedi gibi,
Siner bir köþede oturursun be adam.
Aslýnda bir meleksin sen,
Yapamazsýn kimseye kelek,
Oturursun bir köþede giyip yelek,
Dünya tatlýsý’sýn sen be adam.
Kalbim senden nefret mi etsin bilemez,
Sevgimse seni hiç silemez,
Gönlüm senin kötülüðünü dilemez,
Niye hep böylesin sen be adam.
Hadi artýk bu savaþý sen yen,
Sevgimiz olsun yeniden þen,
Sadece aþký yaþasýn bu ten
Gerçek mutluluðu yakala be adam.
[ kalin ]EBRU ÜNVER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.