KÝMSESÝZLER MEZARLIÐI
Þehrin uçlarýnda, kuþ uçmaz kervan geçmez
Bir kimsesizler mezarlýðý var, adý gibi kimsesiz
Bir ot bile gövermemiþ, saðýnda solunda
Yolcu da yok ki bir dua okusun, sevindirsin
Ömür törpüsü yaþamlar yatar bu mezarlarda
Ne çýðlýklarý duyulur, ne bir çýtýrtý, gayet sessiz
Kim bilir daha rahat yaþadýklarý hallerinden
Ara sýra bir köpek ulumasý bozar sessizliði
Bir de bazen karýnca öbekleri, bok böcekleri
Alýnmazlar, bilirler kimsesizliklerini, yokluðu
Birde arada ölüme terk edilmiþ eþekler býrakýlýr
O zaman mutlanýrlar, paylaþtýklarý var ayný kaderi
Her birisinin benzer hikayesi var, deðiþen kelimeler
Dün bir cenaze daha geldi, önde imam üç insan
Hepsi doðruldu yerlerinden heyecanlý, merakla
Kýsa duasý okundu, sonra kapattýlar mezarýný
Misafire hoþ geldin için toplandý kimsesizler sakinleri
Dirilerden sordular, ne haldeler, nasýl durumlarý
Konuþmadý yeni gelen, sadece süzdü tek tek göz ucuyla
Bir mana okudu bir ölü, siz kendi yalnýzlýðýnýza bakýn
Misafir gitti yattý, zebanilerin gelmesini bekledi
Nasýl olsa günahkar, defteri kabarýk biliyor yeri cehennem
Yaþarken ne farký vardý ki burada ne olsun, belli
Akþam köpekler uludu, karýncalar hücum etti,
Bir yaþlý, uyuz eþek daha getirdiler akþam vakti
Eþeði de selamladý kimsesizler, kendileri gibi
Bir çýðlýk koptu neden sonra, kadýn avaz avaz
Olurdu bazen, kimsesiz kadýnlara burada tecavüz ederlerdi
Yine bir kimsesiz kadýnýn kanýna girdiler belli ki
Her yer kimsesiz, her taraf yalnýzlýklar dolusu
Bitirdiler adamlar iþlerini, sadece sessiz bir aðýt sesi
Bugün çok hareketli geçti, kimsesizler mahallesi
Kadýn ayaða kalktý kalan mecali kadar
Yürüyecek gibi oldu, zorlansa da yýðýldý yere
Bir misafir daha geldi kimsesizler Kabiristanýna
Sonra anladýlar kadýn kimsesiz deðilmiþ
Gelirken, karnýnda bir de çocuk getirmiþ.
Ali Bektaþ / Ankara / 26.02.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.