Maviyi uzak tutmuþ yaradan, Yeþili yasak kýlmýþ Tek bir kýrmýzý serilmiþ sere serpe kahverengiye ..
mavi göllere sadece masallarda dalabilirdik gökyüzünün yansýmasýymýþ berraklýklarýn maviye benzeyen rengi belki mavilerimiz ateþ maviliðindendi bu yüzden korktuk ve yeþile sevdalandýk..
çýnarý hiç yeþil býrakmadýklarý için sadece kuruttuklarýnda ve üzerine kirli çamaþýr olduðunu söylediklerini sermek için tanýttýlar..
yeþili yoktu doðunun belki çocuklarýyla yeþermiþti yarýnlarýna düþleri..
türbelerde kutsallýða örtülen,
doðanýn boyandýðýna
kuzularýn açlýðýna serilendi...
bir tek yeþil...
gözlerimize yeþil cinneti girerken bir çocuðun biz cennete merhaba der gibi gülümsemeyi eksiltmemiþtik çok uzak dedikleri yarýnlara..
ve kýrmýzý..
hiç eksilmedi kahverengi topraðýmda fidanlarý kýrmýzýyla sulayan adamlara kulaklarýný týkasýnlar diye figan etmemiþti anneler tan yeri her sabah bürünüp allýða boyun eðerdi öperdi sinesinden Mezopotamya’yý yedi zýlgýt sesinde yedi daðýn ardýna ererken
tüm dünyadan
önce buraya merhaba derdi…
AzzE
bu þiirin ilham kaynaðý Emre ve Lokman’a sevgilerimle Sosyal Medyada Paylaşın:
A_zz_E Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.