TOPRAĞA DÜŞTÜ

Kalkar kalkmaz uykudan,
Gözüm topraða düþtü,
Geçti havadan,sudan,
Sözüm topraða düþtü.

Baþým baþýný eðdi,
Ayaðým yere deðdi,
Adým,adýmý sevdi,
Ýzim topraða düþtü.

Ýþte Elif’in yurdu,
Burada zaman durdu,
Gönlümü aþký vurdu,
Dizim topraða düþtü,

Önce belim büküldü,
Sonra boyum küçüldü,
Her þey,hepten döküldü,
Yüzüm topraða düþtü,

Kendim deðil,burada,
Kendi erdi murada,
Uçacaðým sýrada,
Tozum topraða düþtü.

Ýþi kolaydýr sandým,
Bilmem nasýl dayandým,
Aþkýn nârýnda yandým,
Közüm topraða düþtü.

Yaralý derman bulup,
Her derdinden kurtulup,
Varla,yokla bir olup,
Özüm topraða düþtü,

29.01.2007 Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın: