Ey benim gönlümün kýrýk sazý. Nedendir böyle boyun büküþün, Yoksa vakit hazan mý? Soldu mu ne sanki yüzüm. Ne çabuk aðardý saçlarým. Duymaz oldu kulaklarým. Taþý sýksam suyunu çýkarýrdým. Þimdiyse aðrýyor kollarým bacaklarým.
Þu esen rüzgar nerden? Soðuk girdi penceremden. Kapýyý bacayý kapattým. Kediler bile beni takmýyor artýk. Kýþ mý geliyor ne ah yazýk! Donacak bütün kemiklerim. Söndü mü ne gözümün feri. Ellerim sanki benim deðil. Dizlerim titrer düþerim. Gözlerim görmez kime ne deyim.
Gelirken gelme diyemedim. Sinsice sokuldu bedenime. Kovdu gençliðimi kondu yerine. Farkýna varamadým, Söküp te atamadým, Benimkisi nafile gayret. Yaklaþýyorum artýk Kurtuluþ yok son andan. Ölümde güzel amma, Çirkin gitmek aðrýma gidiyor. Bu yalan dünyadan.
M.Neriman KOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
NERİMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.