içim; yanar kor
dýþým; keskin buz
kalbim der; konuþ
dilim; sus sonsuz...
için için yanmak zormuþ,
mecaz aciz dilimi yormuþ,
soðuk ýslak bu rüzgarlar,
bak içimde girdap olmuþ...
kalbime kýzgýn bu þaþkýn dilim
anlatamýyor ki yazsada elim
içimi sýzlatan yaram çok derin
yer yüzünde benim, tenimdir kabrim
bir kere gördüm kör oldu aklým
yanarsýn dediler yinede baktým
gönül daðýma deniz boþalttým
O’nun mangalýna kor oldum yandým
ümitlerim yýprandý artýk
bu denize birlikte daldýk
o çýktý gitti gökyüzüne
bense dipte harabe/batýk
gözüm yaþý hiç susmasýn
hasret sesimi daðlasýn
kalkamaz baþým yerlerden
acýlarým canýmda yaþasýn