Aþkýn mevsimi geçip gidiyor, yaþamadan
Ne gül kokladým ne de bir gelincik çiçeði
Gönül ýrmaðý þimdi kuruyor, coþamadan
Sevdayý bilmiyorum, hayatýmýn gerçeði
Yýllarca bir yýlanla yatmýþým boþ yatakta
Ne kadar aptalmýþým, uyurken mýþýl mýþýl
Sallamýþ beni yalan, denilen hoþ hamakta
Yüzü hiç gülmezdi ben, bakarken ýþýl ýþýl
Kadýn aþka hiç layýk deðil olamaz zaten
Kalbinde iki derdi var bir çocuk ve para
Dünyada bunlar için yaþarlar hakikaten
Seni affeder bir gün istersen ol zampara
Þehvetin gür seline kapýlýp gitmez aklým
Ýnsanlarýn her aþký, onun bir piç çocuðu
Kirazla kandýramaz beni elma yanaklým
Yiyince dökülecek, sonbaharda soðuðu
Mazime bakýyorum, yýllarým boþa geçmiþ
Sevilmeyi tatmadý, bilmiyor ölmüþ ruhum
Bu adam kaderinde sadece hüznü seçmiþ
Hep böyle yaþamaya ezelden eli mahkum
Yaptýðým yegâne þey, vaktimi doldurmaktýr
Dünyaya veda etmek için gün saymaktayým
Derdim, boþ bir mezarý ebedi doldurmaktýr
Zaten bir toprak gibi, dibine kaymaktayým
Dünya çürük eþyayla, dolu eski bir sandýk
Kendime göre bir þey, bulamadým dibinde
Çýplakken hayallerle çok giyinip kuþandýk
Tek bir metelik yokken hepimizin cebinde
S / ÂYE(10:48) 23 Þubat 2013 / Eskiþehir