BİLEMIYORUM

Bende anlamýþ deyilim
Neden böyle korkak oldum
Tanýmlanmýþ bir hayatým yok
Un ufak ettiler parçalarýmý
Þimdi ölümden topluyorum kendimi
Zamaným yaþlandýkca kýsalýyor
Sanki ayýp bir þeymiþ gibi
Ýçimdeki duygularýmý gizli tutuyorum

Büyük bir ses yankýlanýyor
Bizim ülkemizde sesler zor duyulur
Yarým kalan bir öykü gibi
Söz nasýl söylenir unuttum
Hayellerime karlar yaðdý
Nereye gitsem itaat bekleniyor
Hep arkalardan yer veriliyor
Sesimi çikarmadan öylece susuyorum
Yürekleri kabuk baðlamýþlar
Kýrbaçlýyor beni acý duymuyorum

Susmanýn ihanet olduðunu biliyorum
Kendi yaralarýma sürüyorum sözlerimi
Bana iki yüzlülüðün kefenini giydiremezler
Bilinmez bir yerdeyim kapýsý yok penceresi yok
Yinede dýþarý çýkamýyorum
Çýksam haykýrýþla içimdekileri söylesem
Çýðlýðým yerle bir edecek
Ýnsanlýðýn önündeki bütün barikatlarý.




Sosyal Medyada Paylaşın: