DÖNÜŞ

DÖNÜÞ
demek hala seviyorsun
utanma hadi söyle
zaten söylemiþsin
daha önce birisine
"sevgisi gitmedi yüreðimden
onu hala seviyorum" diye
duydum biliyorum
ama ben yüzüme senin söylemeni istiyorum
yalnýz geçen yýllarýnýn acýsýný
unutmak isteyip unutamamanýn ezikliðini söyle
mahsun mahsun ürkek ürkek bakarak öyle
kavuþamamanýn kederi
yalnýzlýðýnýn
bensizliðinin açtýðý yaralar dört yanýnda duruyor gibi
gülüyorsun
içini bir burukluk sarýyor zaman zaman
konuþuyorsun
kelimeler yarým yarým çýkýyor dudaklarýndan
hadi çekinme
istediðini söyleyebilirsin karþýndayým
sevmediðini
unuttuðunu
bana ait her þeyi bir kenara attýðýný
ya da
anýlarý yaktýðýný bir bir
oysa
hiçte yalan söyleyemiyorsun
yanaklarýn kýzarýyor"unuttum" seni derken
dudaklarýn titriyor
gözlerini bir hüzün kaplýyor ince ince
acý acý gülümsüyorsun yüzüme bakýp
demek hala yýllar koparamamýþ beni senden
içinde çakýlý kalmýþým
kovamamýþsýn yüreðinden
özlemim kýskývrak sarmýþ dört yanýný
atamamýþsýn
ve mevsimlerce aþkýma tutsak olmuþsun
demek zaman
öyle kolay yok edemiyormuþ her þeyi
sevilenleri söküp alamýyormuþ insanýn içinden
unutmak istese bile
zamana güvenme öyleyse
bak görüyorsun
yine karþýlaþtýrdý bizi sen unuturken
hiç beklemediðimiz bir yerde
birbirimize ellerimizi uzattýk
önceden hiç tanýþmýyormýþ gibi
iki yabancý sandý görenler
yeni tanýþan iki yabancý gibi
birlikte dinledik konseri
kimse anlamadý benden baþka
içindeki kederini
ve birde çaresizliðini
biliyorum bu akþam sende uyuyamýyacaksýn
benim gibi
yine üzerinde turkuvaz elbisen
yalnýz kalmak isteyeceksin geceyle
bütün arkadaþlarýnýn bir an önce gitmesini
soyunmadan uzanacaksýn yataðýna öylece
yorganýn omuzlarýný saracak
yastýðýn saçlarýný okþayacak
o ilk güne gideceksin düþlerinde
kaçamak kaçamak bakýþtýðýmýz
gözlerimizle konuþtuðumuz
dans ederek baþladýðýmýz o ilk güne
ellerinde ellerimi hissedeceksin
dudaklarýnda sýcaklýðýmý
eski sevdamýz bir film gibi geçecek
gözlerinin önünden
o günleri anýmsýyacaksýn
biliyorum uyuyamýyacaksýn
uzaklýðýn acýtacak yüreðini için için
ayrýldýðýmýz gece
bir kabus gibi çökecek üzerine
belki saat gecenin ikisi olacak
o günkü gibi
belki için için aðlayacaksýn yine
gözlerin nemli
belki bir düþ dünyasýnda
ellerini uzatýp ellerime
gitme diyeceksin ama
bomboþ kalacak avuçlarýn
bensizliðimi hissedip ayýlacaksýn
bir duvar gibi gerilecek önüne çaresizliðin
sanki bir demir parmaklýðýn arkasýndasýn
kurtulup ellerimi tutamýyacaksýn
ve
hýçkýrýklarýn düðümlenecek boðazýna
aðlamak isteyip aðlayamýyacaksýn

demek hala seviyorsun
demek bunu yýllar sonra
gözlerime bakarak söylüyorsun
evet rahatladýn þimdi
bir tüy kadar hafifledin
istesem seni kollarýma alabilirim
elinden tutup götürebilirim
biliyorum hayýr demiyeceksin
istesem benimle
dünyanýn öbür ucuna bile geleceksin
oysa
artýk çok geç
pýnar kurudu baþtan
yaprak düþüverdi daldan
eski baharý yok artýk gönlümün
ve
ikimizinde gözlerinde hüzün
býrak her þey yerli yerinde kalsýn
ben benimle
sen seninle
kendi dünyamýzda yaþayalým gönlümüzce
geriye dönmeyelim tekrar baþa
zaten istesekte dönemeyiz ya
o eski heyecaný duyamayýz içimizde
eski mutluluðumuz olmaz
eski sevgimiz de
ne olur üzülme
kadere razý olmalýyýz ikimizde
çünkü
sen istedin yýlar önce
hadi giy artýk mantonu
elini uzat son olarak
belki bir daha görmeyiz birbirimizi
yine iki yabancý olalým
sanki önceden
hiç tanýþmýyormuþ gibi
görenler öyle bilsin bizi
doðrusu bu deðilmi

Hüsnü Sönmezer 16.nisan.1968 Ankara
BÝR BÜYÜK KENTTÝ DÜÞLERÝNDEKÝ
isimli þiir kitabýmdan Adýmlar yayýncýlýk


Sosyal Medyada Paylaşın: