TANRI’NIN ADAMLARI
Bir çocuk, sinmiþ duvar dibinde
Silahlarýn susmasýný bekliyor
Ardý arkasý kesilir mi, çocuða inat
Bir köpek görüyor korkuyu gözlerinde
Ölüm kalým deðil, sanki düðün havasý
Elleri kanlý, yüzleri zavallý, acýmasýz
Kahramanlýk diyorlar iðrençliklerine
Kendilerinden bile gizliyorlar katilliklerini
Onlara göre, katliam þenlik havasýnda
Tanrý seyrediyor, hoþuna gidiyor olmalý,
Öyle ya Tanrýnýn savaþý, tanrýnýn tacý
Nebiler yok ortada, þeytan cirit atýyor
Duvar dibinden birden fýrlýyor çocuk
Silahlarýn sustuðunu, düþünüyor kurtulduðunu
Tanrý doymamýþ olmalý akan kanlara
Yere düþüyor minik, kuþ kadar bir beden
Çýðlýk atýyor, kana doymuyor Tanrýnýn adamlarý
Sonra, bir ana; derin ve sessiz bir çýðlýk
Kimse duymuyor, belli ki anlamýyorlar
Bir kanda ana yüreðinde damlýyor
Kanda kýna yakýyor Tanrýnýn adamlarý
Ali Bektaþ / Ankara / 23.02.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.