Þimdi oldu mu yaptýðýn? Bu aþk ne sana reva, Ne bana deva kadýným, Çekilecekse aþka dair cefa, Çekerim içinde sen varsýn. Çektim de yýllarca, Ölsem de ayaküstü, Sýrf sen varsýn diye sevdiðim, Bir þehirde katlanýrken ölümü, Sen gözlerime çizildin. Nedensizce beni benden edip, Fermanýmý imzalayan sendin.
Ah muazzez, Ýyi ki senden önce ölmüþüm, Elli yýllýk bir aþký yaþamýþým, Ahrete geçince gerçeði görmüþüm, Demek bir hevesti bu sevda senin için, Bensiz mutlu olduðunu söylemiþsin. Sensizliðin kanattýðý yaralar acýsa da, Sen mutluymuþsun ya, yeter sevdiðim, Gel gör ki ben adýný tarihe yazdým þiir þiir, Seni kendime sakladým ýzdýrap gecelerde, Yokluðunda olsa da aldýðým her nefes bir zehir, Muazzez hiçbir kadýn sevilmedi senin gibi, Hiçbir þiir saklamadý ismini, Yüreðime yazýldýðýn gibi.
Ve bir tek ben okudum seni, El deðmemiþ bir güldün sen bahçemde, Çoluk çocuða karýþtýn, çok sevildin belki, Çok sevileceksin belki de ömrünce, Yalnýz Muazzez o gözlerini çok seviyorum, Üzülüyorum aþký o gözlerle göremeyiþine, Neyse geçti üstünden elli sene, Sen oynadýn hayat sahnende oyununu, Sevenler ölürken sen sevdaný sundun, Mertleri öldürdün, sevindirdin Kurdu, Senin o güzel canýn sað olsun. Ben kadýn gibi bir kadýn sevdim. Gel gör ki Muazzez, Seni ölesiye severken öldürmeyecektin. Ruhumu artýk merhametsizliðinle ez, Unutamazsýn ama vazgeçersin. Sensizliðimde senden vazgeçmedim ama Senden sonra aþktan vazgeçtim. Kabrimin topraðýný adým adým ez, Sen kadýn gibi kadýndýn, Ben seni sevdim Muazzez,
Lambalarýn cýlýz sarýmtýrak hüznünde, Seni yýllarca yazdým ben, Uykularýmý yarýlasa da bir bilinmez, Aþka dair seni çektim ben ciðerlerime, Huzur diye sana sarýldým ben Muazzez, Ýnançlý kadýndýn sen, hala öylesindir de, Kalbindeki merhametsizliðe söz geçmez, Hâkim olamazsýn sen kalbine, Kýrgýn düþlerimin, sensiz gülüþlerinde, Ben her yastýða baþ koyuþumda öldüm. Caným hiç acýmadý, gözlerinde son verince, Gözlerimi açýnca dünyaya seni gördüm. Yaðmurlar yaðar mý üstüne þimdi oluk oluk, Kimler öper ismimin düþtüðü dudaklarýný, Kaç kez gözlerinde son verirsin ruhuma, Adýmý bile hatýrlamazsýn artýk, Toprak olunca unutmak daha kolay, Ah Muazzez, sorma nedir yalnýzlýk, Sensiz kalmanýn diðer adýdýr bende, Ölüm nedir deme sakýn kadýným, Sensizlik düþerse gözlerime, Dilimden düþünce aþkýn, Ölümsüzlük sensin, Tetiði çekse de bakýþlarýn, O koca þehri sen varsýn diye sevdim. Yýllarca bensiz yaþamak nasýl bir þey, Gerçi aklýna bile gelmiyorum artýk, Ne de olsa beni öldüren sensin, Þimdi kim öper o al yanaklarýný, Benim aþkým baldýran aðýsý, zehir de, Tatlýdan daha mý tatlý onlarýn aþký,
Neyse Muazzez, duydum. O benim için önemli deðildi, Hiçbir þey hissetmedim sevmedim demiþsin. Dünya da görmedim bunu iyi ki, Ahrette þahit oldum þimdi hiçliðimi, Benim için hep iyi ki sensin. Ben öldüm, senin için artýk keþkeyim. Sen istersen defalarca kýr kalbimi, Merhametsizliðinle öldür beni, Ve kadýným, al ayaklarýnýn altýna, Sana sunduðum pembe düþlerimde ez, Mezarýmýn topraðý bulaþsýn ayaklarýna, Ben seni ölürken de sevdim Muazzez Ömre bedel bir aþkýn hatrýna,
BAKÝ EVKARALI BORNOVA / ÝZMÝR 22.2.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.