Sükût

"Ýçime attýðým dipsiz karanlýk!

Tüm ýþýklar söndü, özgürsün artýk..."



I.
Dökülen saçlarýna aðlayan kanserli gibi,

Aðlýyor velûr yataðýnda, mimlenen biri.

Heyhât ki heyhât!

Ne ölüdür, ne diri.




**Anne!



Ölüm "Geliyorum" demez!

Ve bir türlü gelmez...



II.
Ve Dünya, özlendiði kadar küçük deðil.

Öyle kaybolunacak kadar büyük de deðil.

Ve’l hâsýl yaþanýlasý bir yer deðil iþte, deðil!

Her nefse itina ile yerleþtirilmiþ tanrýlar.

Dev binalar...

Küçük insanlar...

Devleþtikce binalar; küçülüyor insanlar.




**Anne!

Ben ölmezdim bu kadar;

Ölmeseydi saçlarýmda beslediðim martýlar...



III.
Ve Kapanmayan yara gibidir gözlerim.

Ve kendimden koþarak kaçmalarý özlerim,

Ve sinsice, kaçacak ufak bir an gözlerim...

Yolumun üzerinde etten örülü duvar;

Yarýnlar hebâ, yarýnlar aðyâr!

Bugün özlenecek, bir tek dünüm var...




**Anne!

Bilincindeyim ölmüþlüðümün,

En az ölüme doðmuþ bir bebek kadar!



IV.
Ve Yaþam...

Üzerine titrenmiþ bir umut,

Boþa çekilmiþ kürek,

Üç boyutlu acziyet...

Umut ki; Gramajýndan çalýnmýþ fakir ekmeði!

Kürek ki; Tek hamlede batýracak tekneyi!

Acziyet ki; Derûnuma kondurulmuþ aðýr yük!

Derdim ondan da büyük...




**Anne!

Fettan bir dilencidir þimdi vakit.

Aðzýnda ölüm pýhtýsý, gözlerinde o akit...



V.

Ve Cinayet...

Gittikçe serpilip, güzelleþen bir afet.

Gecenin koynunda filizlenen izâfet.

Bir kaþýk su,

Biraz cinnet,

Ve aldýðý kadar ihanet...




**Anne!

Sükût et!

Ki;

Konuþuversin ölüm.

Ki;

En az yaþamým kadar, konuþkandýr ölümüm...

Sosyal Medyada Paylaşın: