Divane gönül
Gönül harareti canýma yetti,
Sevda keþi oldum meyhanelerden.
Ne kadeh boþ kaldý, ne þarap bitti,
Leblerim kanmadý peymânelerden.
Gönül semasýnda hoþ seda inler,
Derunum Ýlâhi musiki dinler,
Tevhide çaðrýlýr insanlar, cinler,
Bir ulu davet var minarelerden.
Gönül bu çaðrýyý duydu, anladý,
Girdim o Mabede korkum kalmadý,
Bülbülün gözyaþý güle damladý,
Gözler murat aldý þahanelerden.
Güzeller güzeli, sevgili Mevla,
Kalbime düþürdü bir yüce sevda,
Her ne yana baksam orada peyda,
Çekip aldý beni bigânelerden.
Gönül kapýmýzý bir gönül çaldý,
Gönül buya, gönül gönülde kaldý,
Aklýmý, fikrimi baþýmdan aldý,
Farkýmýz kalmadý divanelerden.
Taklitte gezerken tahkike geldik,
Arayýþ sýrrýnýn zevkine erdik,
Al denildi aldýk, ver dendi verdik,
Hamdolsun kurtulduk ava nelerden.
Yaralým; sararsa dertler dal budak,
Neyine endiþe, neyine merak,
Gidip kör kuyuya seslen de bir bak,
Gör ne cevher çýkar viranelerden.
Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.